Voornemens!

Op 1 januari 2009 had ik goede voornemens.
op 2 januari waren ze al geen klap meer waard.
Maar …
Vannacht kan ik gewoon opnieuw beginnen
0m er over een jaar achter te komen
dat niks was zoals ik me had voorgenomen!
Dus …
plak vandaag je brievenbus dicht
anders worden de laatste
te late goede wensen...
Opgeblazen!

Ich gaon nao hoeës!

.

.

De tijd van trökkieëke is weer begonnen. Ook ik ontkom niet aan 't gevoel om terug te gaan in de tijd. Ik kijk terug samen met mijn vader.
In 1945 liep ik samen met hem naar 't station in Baexem. 't Was nog donker. Wij gingen naar Tilburg, daar hadden ze 'n nieuw reinigings- middel. Tri noemde pap 't. Dat was 'n dodelijke vergissing, hij is 1969 gestorven aan de gevolgen van dat spul.

In 1947 gingen we eieren rapen op de Walk. Ons nieuwe huis was in aanbouw. In die aanbouw hadden de paasklokken de paaseieren gestrooid. Met 'n vol mandje zette pap me op 't steulke, stapte met 'n achterzwaai op de fiets en ik zat weer op de grond met 't mandje stevig in m'n knuistjes.

In 1947 werd ons bedrijf 'n chemische stomerij en ververij. In 't midden stond 'n stoomketel. De stoom ging door tientallen leidingen. Alles werkte op stoom. 't Strijken, verven, zelfs de vuile tri werd met stoom gedestilleerd. Pap was heel gruuëts op zijn bedrijf.

In 1948 ontplofte iets in de ververij. De kleren van vader vlogen in brand. Hij sloeg met z'n vuist door 'n ruit en z'n pols bungelde aan 't enkel peesje. In 't ziekenhuis in Utrecht kreeg hij ook nog 'n penecilline-vergiftiging. Hij ontsnapte ternauwernood aan de dood.

Vanaf dat ogenblik werd Wiel Kierkels 'n ander mens, futloos, depressief. Ook de tri begon aan z'n dodelijke opdracht. Z'n longen droogden totaal uit. 15 Jaar sliep hij dan 'n leunstoel, liggend kreeg hij geen adem.
In 1978 lag pap op Hornerheide. Mam moest naar 'n bruiloft in Wessem. Ze vroeg aan mij of ik pap die avond wilde bezoeken. Ze had hem verteld dat ik kwam. Ik reed vanuit Neer naar Horn. Daar vond ik Pap in z'n paasbeste pak, sjlieps en hoed zitten. Ich gaon nao hoeës, hoorde ik hem zeggen. 'n Half uur later reed deze jongen huilend naar Neer.

Die Britten toch ...

.

Uit de krant:

.
Britten woedend om nieuwe plannen Endemol.

De producenten zouden met Britse militairen, die in de oorlog in Irak of Afghanistan een been of arm verloren hebben, meer kijkers willen trekken voor de Britse versie van Big Brother.
Har:
Ik begrijp die Britten niet. Hebben ze kans om wat cultuur op te doen, worden ze kwaad. Jammer voor die geamputeerden. Ze hadden in Big Bother hun beste beentje kunnen voorzetten. Met ’t geld dat ze daarvoor ontvangen, leren ze op eigen been te staan. Sta open voor nieuwe ideeën en ontvang ze met open arm. Leer wat van ’n volk dat Kunst en Kultuur, zelfs al in ’t basisonderwijs, hoog in ’t vaandel draagt. We hebben ’n goede naam op dat gebied: Denk maar aan Rembrandt, Vermeer, Van Gogh, Mondriaan. Endemol vervolmaakt die rij!

Die koningin toch …

Uit de krant:

Mediaprofessor Mark Deuze over onze koningin:
De koningin ontkent in haar Kersttoespraak dat de samenleving is veranderd. We leven toch echt niet meer in de jaren vijftig. Deuze ziet dat mensen meer compassie met elkaar hebben dan ooit tevoren. We schrijven ons massaal in om vrijwilligerswerk te doen. We geven veel geld aan goede doelen en er zijn meer mensen dan ooit die zich inzetten voor projecten in de ontwikkelingssamenwerking.
Vroeger zaten we een leven lang in dezelfde omgeving. We gingen naar dezelfde kerk, zaten bij dezelfde voetbalclub, trouwden met iemand uit de buurt. Dat is nu anders.
Har :
Wat ’n gedeuzel, professor!

Die Paus toch!

.
Uit de krant:
In zijn Kerstboodschap riep hij op tot solidariteit en een vreedzaam samenleven, ook in tijden van crises. Volgens hem is de mensheid niet alleen diep door een ernstige economische crisis getroffen, maar meer nog door een morele crisis.
Har:
Ik hoor ’t commentaar al weer:’n Laffe paus met linkse hobbys. Dat commentaar komt uit de rechterkant van onze Nederlandse partijen. Maar wat ik erger vind, is dat ook ons volk die boodschap van de paus niet meer begrijpt. Zelfs z’n trouwste aanhangers kunnen hem niet meer volgen. Wat moeten wij hier in ons land met al dat tuig?
Ik ben geen aanhanger van de denkbeelden van de Kerk. Maar op dit punt kan ik helemaal met de paus meegaan. Ik ben katholiek opgevoed en dat raak je niet in één keer meer kwijt. Mensen die hulp nodig hebben, moet je helpen of ze wit, zwart, bruin, rood, Mohammedaan, Jood, Protestant, Katholiek of ongelovig zijn. Op dat gebied ben ik nog altijd Rooms-Katholiek.
Ons volk hoort de laatse jaren heel andere geluiden. De tolerantie verdwijnt. Ontwikkelingshulp is weggegooid geld. Iemand die zich niet aan ons (trouwens, wie is ons?) aanpast, kan ophoepelen. De propaganda van rechts begint te werken.
Wat lees ik verder in de krant? De rechtse partijen hebben bij de laatste peilingen de meerderheid in ons land. De rechtse opvoeding begint z’n vruchten af te werpen.

'n Zalige Kerstmis, allemaal!

.

Toon vertelt hoe 't vroeger was! .
.

.

Veel van wat hij vertelt, was zo in de 40-er jaren. Over de boom, over de kerstballen, over de herders en schapen, over de emmer water. Ik weet nog dat onze pap de boom 'n keer heeft geblust met zo'n emmer. De boom stond vlakbij 't raam, pap had 'n kaarsje op 'n verkeerde plaats gezet. De boom begon te fikken en de gordijnen ook. We hebben toen Kerst gevierd met verkoolde gordijnen. De jaren erna stond de boom op eerbiedige afstand van de gordijnen.

Toon vertelt ook over de verkenners. In Heitse hadden we padvindertjes. Dat was 'n minder soort verkenners. Ik was 'n jonge wolf (welp) en was erg gruuëts op m'n petje en halsdoek.

.

Dat zou de titel op 1 januari 2010 zijn geworden!
.
.

Die negen betekent wat voor mij!
Mijn schoonvader stierf in 1969.
Mijn vader stierf in 1979.
Mijn moeder stierf in 1999.
2009 had ook 'n negen op 't eind!
Niemand van onze familie is in 2009 gestorven!
Aafkloppe, ich sjrief dit op vieëf december 2009!
.
Zo, had ik gedacht, zou ’t worden. Maar ik wil ’t jaar toch anders beginnen. Hoe dat weet ik nog niet! De kleinkinderen worden groter, vooral de jongens. Ik denk dat ze liever wat minder aandacht krijgen. Ik zou vroeger als tiener ook niet graag met foto in 'n krant hebben gestaan. De meisjes zijn jonger en die vinden 't LEUK, zo noemen ze dat, om bij opa in z'n blog te staan. Ik verander ook de kop! Dus geen 4 kinderkopjes meer. De inhoud begint ook te veranderen. Veel van m'n onderwerpen komen uit de krant. Ik zie 'n linkse wollensokkendrager en dat beeld van mezelf, klopt helemaal. 'n Oude zeur!

Wat zou ik 't geweldig hebben gevonden als m'n eigen vader 'n dagboek had bijgehouden. Jammer genoeg heeft hij ons alleen 'n puzzle-boek nagelaten. In dat boek zie ik de gestaag voortschrijdende slijtage van pap. Dat boek bekijk ik regelmatig. Dan ga ik op zoek naar verborgen mededelingen, die er niet zijn.

Over 'n aantal jaren is deze vader en opa ook verleden tijd. Mijn kinderen en kleinkinderen zullen nog wel eens mijn blog of 'n doc.versie daarvan raadplegen. Daarom ga ik door op de manier van 2009. Minder kinderen en kleinkinderen, minder onderwijzer, meer Har, zoals hij is in zijn kritiek op de samenleving en vooral op de rechtse politiek. Dat wil ik m'n lezers meegeven en als ze 't niet met me eens zijn, ook goed! Ik heb geen gastenboek, je kunt niet op m'n bijdragen reageren. Dat is zo gewild en dat blijft zo.

Laura gevonden op Sint Maarten.

.

Uit de krant:
Het wereldberoemde zeilmeisje dat sinds vrijdag vermist was, is terecht. Ze werd zondagavond aangehouden op Sint Maarten.
Har:
Zo moet dat! De kranten en de TV storten zich weer 'ns op deze nieuwe ontwikkelingen. Binnenkort lezen we misschien dat ze helemaal verdwenen is. De kranten en de TV komen dan onmiddelijk in actie en gaan op zoek naar de oorzaak van dat nieuwe drama. Ligt ’t aan de vader of aan de moeder, gescheiden van haar vader en fel tegen die zeiltocht? In Pauw en Witteman komen pa, ma en natuurlijk ook de kinderbescherming aan ’t woord. De Kamer kan niet achterblijven. Daar vragen ze ’n spoeddebat over deze ernstige zaak aan. De premier en de ministers Klink en Rouvoet moeten komen opdraven en hun beleid inzake Laura verdedigen. De PVV dient ’n motie van wantrouwen in. Er dreigt 'n regeringscrisis. Journalisten drommen samen voor 't Catshuis. De PVV stijgt naar 50 kamerzetels! En dat alles komt allemaal in de krant van ons Fabeltjesland. In 2010 wordt zeilmeisje gekozen tot woord van het jaar.

Verleden en heden komen samen!

.

.

24 December 1950! 't Vriest en er valt wat lichte sneeuw. De klok in onze kamer vermeldt 11 uur. Buiten is 't stikkedonker. Meester van Acht, de dirigent van 't kinderkoor, heeft ons zangertjes dringend verzocht om niet later dan half twaalf in de kerk aanwezig te zijn. Ik trek nog 'n extra dikke trui aan en stap door de voordeur naar buiten. Wat is 't donker! Aan de laatste electriteitspaal van Heytse hangt één miezerig lampje wat licht te verspreiden. 't Is niet krachtig genoeg om de tekst op 't bord "de Stomerij de Adelaar" 'n beetje leesbaar te maken. De weg naar Roggel is bedekt met sneeuw en op die weg heb ik de "kantonneers" zand en sintels horen strooien.
Pap en Mam blijven thuis. Pap heeft nog veel werk met 'n rouw. In Beringen is 'n boerin gestorven en de man van haar heeft vanmorgen zakken vol kleren naar de Adelaar gebracht. Pap had toen al geconstateerd dat de meeste jassen en mantelpakjes van katoen en wol waren, maar de laatste tijd kwam er steeds meer kunststof in de kleren en dat spul verfde zich heel slecht. Mam zou graag meegaan naar de kerk, maar Gerrie is pas 5 jaar en Gerard 2.
Dus loop ik alleen over de Roggelseweg naar 't dorp. In de sneeuw zijn de afdrukken van 'n paar auto's te zien. Bij Elshof staat de volgende straatlamp. Op die boerderij wonen enkele jongens van mijn leeftijd, Sef en Sjier. Sjier komt van Gerard en als je dat op z'n Frans uitspreekt, zeg je Sjieraar. Ik vervolg mijn weg, langs garage Janssen en bakker Meeuwis. Buiten ruik ik 't dorp. Iedereen stookt met kolen. Uit de schoorstenen komt 'n dikke zwarte rook. De straat hangt vol kolendamp. Lekker, echt Kerstmis. Toch voel ik me wat misselijk, maar dat komt omdat ik nuchter moet blijven voor de communie. Ik barst van de honger.
De grote deur van de Nicolaaskerk staat wijd open. Ik moet naar 't oksaal. Vlakbij de ingang ga ik via 'n enge, echt enge, wenteltrap naar boven. M'n benen trillen, niet vanwege de enge trap! Organist Harrie Alofs geeft flink gas. Harrie is 'n echte artiest, net 'n Fransman, met lange onverzorgde haren. Buiten draagt hij altijd 'n alpinopetje. Nu bedient hij 't orgel. Daar zitten allerlei knoppen aan. Registers. Nu gebruikt hij de zware registers, de vloer van 't oksaal trilt ervan. Zelfs m'n stem trilt mee. Je bent mooi op tijd, zegt meester van Acht. Hij heeft en rond fluitje in zijn rechterhand. Op dat dingetje staan letters: A, B, C ... Wat heeft van Acht dunne bleke vingers. Ik mag 'n tijdje aan de rand van 't oksaal gaan staan. Beneden loopt de kerk langzaam vol. ik voel me hierboven 'n hele piet.
De mis begint. 't Kerkkoor begint met 'n heel moeilijk lied. Ze zingen door elkaar en toch klinkt 't mooi, meerstemmig heet dat! Wij kinderen moeten onze mond houden, straks komen wij aan de beurt. Beneden in de kerk komt Jezus binnen. Deken Geurts draagt hem naar de stal. De parochianen steken kaarsjes aan. 't Wordt 'n deftige mis. 't Kinderkoor, allemaal jongens, zingt Nederlandse liedjes. Meester van Acht heeft de zangertjes op school uitgezocht en ik ben er nu bij. De mis duurt wel erg lang. Eigenlijk zijn 't 3 missen. Af en toe valt er iemand flauw. Goed te begrijpen, zegt Piet van Henriette. Deken Geurts zingt aan 't eind 'n heel deftig Ita Missa est! Ie-ie- ie-ei-ie, ta-ta-ta , mi-mi .... Hij krijgt er geen goed eind aan!
De oude man rekt zich uit en kijkt tevreden naar de foto van zijn ouderlijk huis. Zo was 't toen, zelfs de electriciteitspaal staat erop. Hij kijkt tevreden naar z'n verhaal. Zo was 't toen! Was 't echt zo? Lieten ze hem toen alleen naar de kerk lopen? Kwamen Sef en Sjier niet later op "Aelshoaf" wonen? Maar de rest klopt!! 't Was 'n mooie dag. .

21 December 2009, de oude man kijkt naar buiten, Er valt heel lichte sneeuw. De oude man maakt zich ongerust, de wegen zijn glad en z'n vrouw gaat over 'n uurtje naar haar moeder koken. Mischien toch maar met de bus? De oude man zucht. 'n Witte Kerst!!

10 over 10: Hennie is met de bus en 't sneeuwt nog altijd!

Ontvrienden.

.

Uit de krant:
Nederlanders hebben ontvrienden gekozen tot het woord van het jaar. Ontvrienden betekent virtuele vrienden dumpen door deze te schrappen uit vriendenlijstjes op vriendenwebsites.
Har:
Ik heb dat verzamelen van vrienden altijd volkomen idioot gevonden. Onbekende internetters uit bijvoorbeeld Brazilië of Iran vragen me beleefd of ik me bij hun vriendenkring wil aansluiten. Dan komt mijn kop tussen al die andere koppen te staan. Ik reageer nooit op die voorstellen.
.

Maar ik stel wel ’n nieuw woord voor: Ontlinken.
1. Linken weghalen van je site die al jaren niet meer werken.
2. Sites die niet meer bijgewerkt worden, weg ermee.
3. Ook sites, die al maanden achterlopen in onderhoud, verwijderen.
Ontlinken vind ik belangrijker dan ontvrienden. ’n Link moet up to date zijn. De informatie die ik zoek, moet voorradig zijn. Ik zou me schamen, als ik verantwoordelijk was voor ’n site die niet doet wat ze belooft.

Annes rapport!

.

.

Uitvergroten? Klik op de foto!
.

Zodra onze kleinkinderen 'n rapport krijgen, komen ze naar opa. Ik wist dat Anne vandaag zou komen, dus naar de RABO, vijfjes pinnen! Ik geef m'n kleinkinderen 5 euro voor iedere 8 of GOED! De jongens hebben bij ieder onderdeel ook nog apart 'n punt voor gedrag en vlijt. Dat tikt echt aan! Anne had 'n geweldig rapport. Dat verwondert me niks. Ze is heel leergierig. Ze heeft nu al 'n mooi handschrift. Fantastisch! Mijn complimenten aan Marion en Lydia. Ik heb van de gelegenheid gebruikt gemaakt om de foto op 't rapport te copiëren.

Uit de Limburger:

Odaschool ziet af van halal-kerstmaaltijd!
.
Har:
Wat ’n slappe troep!

Isabella, onze ...

.


Bella Isa!!!
In maart wordt ze drie.
Uitvergroten, klik op de foto!
...

Isabella 2024 en Opa?

Halal kerstdiner op katholieke school Weert!

.

.

Uit de krant:
De katholieke Odaschool in Weert serveert dit jaar tijdens het kerstdiner alleen maar halalvlees voor de circa 400 leerlingen.

Har:
Daar komt weer ’n spoeddebat van.
Ik hoor ze ’t alweer zeggen: Ik moet niet gekker worden. De moslims bepalen tegenwoordig welk vlees we met Kerstmis eten! Schande! De minister-president moet persoonlijk deze onzin veroordelen en de leiding van die school moet onmiddellijk ontslagen worden.
Kerstmis was in de familie Kierkels vroeger meestal ’n feest met halal-vlees. Wij aten dan konijn of kip en die werden toen door miene pap ritueel geslacht. ’t Konijn kreeg ’n stevige klap in z’n nek en voor de kippen lag bij ons thuis ’t hieëpke klaar, ’n gemakkelijk in de hand liggend bijltje. ’t Konijn werd gemarineerd in azijn en de kip werd gekookt en verwerkt in pasteitjes. Soms hadden we rundslever. Die werd gebakken met krenten en laurierbladeren. Je denkt misschien dat er in de 40-er jaren in Heitse ’n moslim-familie woonde. Daar woonde toen de familie Kierkels ‘n gewoon katholiek, Limburgs gezin.
Sinds we in Weert wonen eten we ook regelmatig goed runds- of kalfsvlees. Daarvoor moet je echt bij ’n Halal-slager zijn. Prima kwaliteit, heel vers en niet duur. Ik raad ’t iedereen aan! Je krijgt er geen baard van!!!

Zestien jaar geleden

.

Ook in 1993 was op de H. Hart 'n Kerstmusical gepland. Van die musical heb ik geen beelden en dat zal ik jullie verklaren. Ouders en leerkrachten waren rond half zeven volop met de voorbereidingen bezig. De gesprekken tijdens die werkzaamheden gingen niet over de musical, Neer had wel wat anders aan zijn hoofd. De Maas gedroeg zich gevaarlijk. De toestand was zo ernstig dat Tjeu niet naar school kon komen, 't water stond al in de tuin en bleef stijgen. Tjeu was de regisseur van de musical, de kinderen stonden klaar, ouders zaten in de gemeenschapsruimte te wachten. Ik stond klaar met m'n videocamera, het decor zag er perfect uit, maar er was geen regisseur! Wij, de aanwezige leerkrachten en ouders besloten de musical toch door te laten gaan. De kinderen namen zelf 'n groot deel van de regie over, zoals 't licht, de zang,de wisseling van decor! En wonder boven wonder, 't lukte! Tijdens de voorstelling hing er 'n speciale sfeer in de gemeenschapsruimte. Tussen m'n videofilmpjes vond ik enkele beelden die de toenmalige stemming in Neer goed weergeven!

Zo zie maar: Dae get bewaardj, haet auch get!

..

December 1993.

Anne als Piet op de Kwir!

.

Twintig jaar geleden!

1989 ....

De jongens en meisjes van de H. Hartschool hebben 'n Kerstmusical ingestudeerd. Ik heb toen 'n video gemaakt (1) van de voorbereidingen, (2) van de musical zelf en tenslotte (3) van 't gezamenlijke Kersteten. Zulke herinneringen worden steeds waardevoller. De H. Hart komt weer even tot leven. Jammer dat er van mijn school zo weinig bewaard is gebleven. Zelfs bij Piet van Toon vind je weinig. Maar dat ligt niet aan Piet!

.

.

.